ساعت رومانسون اصل مردانه را می توان به اوایل دهه 1970 ردیابی کرد. همیلتون پولسار یکی از اولین ساعت‌های دیجیتالی بود که در سال 1972 عرضه شد.
این نقطه‌ای در تاریخ است که رایانه‌ها به اندازه‌ای کوچک شدند که در یک ساعت مچی قرار بگیرند. یکی دیگر از ساعت های دیجیتال اولیه، ساعت ماشین حساب Calcron بود که دارای نمایشگر نه رقمی بود.
یکی دیگر از سلف‌های ساعت هوشمند Seiko Data 2000 بود که در سال 1983 عرضه شد. این ساعت می‌توانست دو یادداشت با 1000 کاراکتر را ذخیره کند و می‌توان آن را به صفحه‌کلید همراه ساعت وصل کرد که برای تایپ یادداشت‌ها استفاده می‌شد.
Seiko RC 1000 در سال 1984 عرضه شد. به یک کامپیوتر شخصی متصل شد. در سال 1990، سیکو Receptor MessageWatch را منتشر کرد، ساعتی که پیام‌های پیجر را دریافت می‌کرد. در طول دهه 1990، رایانه‌های پوشیدنی دارای قابلیت‌های پیچیده‌تر ذخیره‌سازی داده‌ها و عمر باتری بودند.
برخی از اولین ساعت های هوشمند مبتنی بر فناوری اشیاء شخصی هوشمند مایکروسافت بودند. Fossil و Suunto اولین ساعت‌های SPOT را در سال 2004 معرفی کردند. این ساعت‌ها می‌توانستند اخبار، وضعیت آب‌وهوا و به‌روزرسانی‌های موجودی، و همچنین ایمیل و پیام‌های فوری را با استفاده از فرستنده‌های مدولاسیون فرکانس دریافت کنند.
ساعت های هوشمند در دهه 2010 محبوبیت پیدا کردند. ساعت‌های محبوب مانند اپل واچ – که در سال 2013 منتشر شد – شروع به ایفای نقش در بازار محاسبات تلفن همراه کردند. گوگل در سال 2014 Android Wear را توسعه داد که یک سیستم عامل موبایل است.
آینده ساعت های هوشمند ساعت های هوشمند در 50 سال گذشته تغییرات زیادی کرده اند. آنها اکنون می‌توانند داده‌های پیچیده مربوط به کاربر را ردیابی، ذخیره و انتقال دهند.
یکی از حوزه‌هایی که بسیاری از تولیدکنندگان ساعت‌های هوشمند روی آن تمرکز کرده‌اند، داده‌های بیومتریک است.
ساعت‌های هوشمند می‌توانند اطلاعات تناسب اندام، مانند مراحل انجام شده در روز و ترکیب بدن را کنترل کنند. آنها همچنین می توانند شرایط پزشکی بالقوه را بررسی و تشخیص دهند.
سازندگان به طور مداوم بر روی راه هایی برای گنجاندن فناوری های مرتبط با سلامت بیشتر در ساعت های هوشمند تمرکز می کنند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.