صابون و مواد شوینده، موادی که وقتی در آب حل می شوند، توانایی پاک کردن کثیفی سطوحی مانند پوست انسان، منسوجات و سایر مواد جامد را دارند. شما با استفاده از پودر صابون دستی فیروز میتوانید تفاوت آن را ببینید.
فرآیند به ظاهر ساده تمیز کردن سطح کثیف در واقع پیچیده است و شامل مراحل فیزیکی-شیمیایی زیر است:
خیس کردن سطح و در مورد منسوجات، نفوذ به ساختار الیاف توسط مایع شستشو حاوی مواد شوینده. مواد شوینده (و سایر عوامل فعال سطحی) با کاهش کشش سطحی آب، توانایی پخش و خیس شدن آب را افزایش می دهند .
یعنی تمایلی که مولکول های آن نسبت به مولکول های ماده شسته شده با یکدیگر دارند.
جذب لایه ای از صابون یا مواد شوینده در سطح مشترک بین آب و سطحی که باید شسته شود و بین آب و خاک. در مورد عوامل فعال سطح یونی (که در زیر توضیح داده شده است)، لایه تشکیل شده ماهیت یونی (از نظر الکتریکی قطبی) دارد.
پراکندگی خاک از الیاف یا مواد دیگر در آب شستشو. این مرحله با هم زدن مکانیکی و دمای بالا تسهیل می شود. در مورد صابون دست، خاک در کف ایجاد شده توسط عمل مکانیکی دست ها پراکنده می شود.
جلوگیری از رسوب مجدد خاک بر روی سطح تمیز شده. صابون یا مواد شوینده با تعلیق کثیفی در یک کلوئید محافظ، گاهی اوقات با کمک افزودنی های خاص، این کار را انجام می دهد.
در بسیاری از سطوح کثیف، کثیفی توسط یک لایه نازک روغن یا گریس به سطح چسبیده می شود. تمیز کردن چنین سطوحی شامل جابجایی این فیلم توسط محلول شوینده است که به نوبه خود توسط آب های شستشو شسته می شود.
فیلم روغن تحت تأثیر محلول شوینده شکسته شده و به قطرات جداگانه تقسیم می شود. لکه های پروتئینی مانند تخم مرغ، شیر و خون به سختی با استفاده از مواد شوینده پاک می شوند.
لکه پروتئینی در آب نامحلول است، به شدت به فیبر می‌چسبد و از نفوذ مواد شوینده جلوگیری می‌کند. با استفاده از آنزیم‌های پروتئولیتیک (آنزیم‌هایی که قادر به تجزیه پروتئین‌ها هستند).
همراه با مواد شوینده، می‌توان ماده پروتئینی را محلول در آب یا حداقل نفوذپذیر در آب کرد و به ماده شوینده اجازه می‌دهد تا عمل کند و لکه پروتئینی همراه با کثیفی‌های روغنی پراکنده شود.
آنزیم ها ممکن است برای برخی از افرادی که معمولاً در معرض آنها قرار می گیرند، یک خطر سمی ایجاد کنند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.